Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej Rdz 12

Wiara człowieka zaczyna się od zaufania, które prowadzi poza granice tego, co znane i bezpieczne. Bóg nie zawsze od razu pokazuje cel. Bywa, że zaprasza na drogę, której kierunek odsłania stopniowo. Może to od nas wymagać prostych, ale niełatwych decyzji: wyjścia z egoizmu, przebaczenia, ufności mimo lęku. Zamiast dążenia do kontroli i panowania nad wszystkim, jesteśmy zaproszeni do tego, by oprzeć się na wierności Bogu, który widzi serce i towarzyszy nam w drodze.

Aby naprawdę odpowiedzieć na to wezwanie, potrzebujemy wewnętrznej przemiany. Jezus zachęca, by nie skupiać się na słabościach innych, lecz najpierw pozwolić się dotknąć Bogu. Osądzanie zamyka, a pokora otwiera oczy. Dopiero oczyszczone spojrzenie pozwala nam widzieć świat tak, jak widzi go Bóg, z miłością i cierpliwością. I to właśnie w takim spojrzeniu objawia się prawdziwa dojrzałość wiary. Nie w doskonałości, ale w gotowości, by iść za głosem Boga krok po kroku.