Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec J 10

Jezus nazywa siebie bramą, przez którą owce, czyli my, mogą wejść do życia, znaleźć schronienie i pokarm. Jezus nie mówi tylko o fizycznym bezpieczeństwie, ale o pełni życia duchowego, wiecznego. Każdy z nas codziennie dokonuje wyborów: przez co, przez kogo i dokąd wchodzi. Możemy próbować wejść do życia „innymi drogami” – przez sukces za wszelką cenę, pogoń za przyjemnością, szukanie szczęścia bez Boga. Ale Jezus mówi jasno, że kto wchodzi taką drogą jest złodziejem i rozbójnikiem.

To ostrzeżenie wynika z troski Pasterza o nas. Tylko przez Niego, przez Jego naukę, miłość i ofiarę, możemy wejść do prawdziwego życia. Wszystko inne okaże się puste. Jezus zna nas, nasze zagubienia, codzienne zmagania i tęsknoty, zna nasze imię, naszą historię, nasze serce. Jezus nie przyszedł, by coś nam zabrać, ale by nadać sens naszej codzienności, naszemu małżeństwu, pracy, relacjom, cierpieniu. Przyszedł, abyśmy nie żyli byle jak, ale pełnią serca i ducha. Dlatego tak bardzo Mu zależy, byśmy wybrali tę właściwą bramę.