Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. Mk 4

Bóg nad wszystkim czuwa, o czym zdaje się często zapominamy. Ziarno samo wzrasta i samo wydaje plon. Nie my sprawimy, że będzie rosło. Jednak my możemy postarać się o to, by był on obfitszy. Możemy pielęgnować, odchwaszczać, nawozić. Możemy w ten sposób współpracować z Bogiem.

Robić, co w naszej mocy, zgodnie ze swoimi możliwościami i zdolnościami, którymi Bóg nas obdarzył. Nie przywłaszczać sobie tych darów, ale nimi służyć. To może być maleńkie dobro, życzliwy uśmiech, pomocna dłoń, ustąpienie miejsca, drobna ofiara.  Wtedy, nawet, gdy zasiane ziarno nie wyda owocu na naszych oczach, będziemy mieć pewność, że Bóg wykorzysta to najpiękniej.