Dla Lewiego był to zwykły dzień pracy, zajmowania się swoimi sprawami. W tej szarości pojawił się jednak Jezus, a spotkanie z Nim dokonało przewrotu w życiu człowieka z komory celnej. Wystarczyło proste wezwanie: „Pójdź za Mną”, aby szara i monotonna codzienność nabrała nowych barw.

Człowiek nie cieszący się dobrą opinią, ze względu na wykonywaną przez siebie na zlecenie rzymskiego okupanta profesję, okazał się nagle „materiałem” godnym zainteresowania. Nie przez zasługi własne, których w oczach społeczeństw nie posiadał, ale przez miłość Chrystusa, która wszystko zwycięża.

Jezus staje się przyjacielem tych, którzy się źle mają, powołuje grzeszników a nie sprawiedliwych. Jaki ma w tym interes? Z pewnością taki, by ukazać wielkość królestwa Bożego i prawdę o człowieku. W tym kontekście łatwiej możemy dostrzec i zrozumieć, że wszyscy są grzesznikami, ale niektórzy z nich potrafią jedynie dostrzec, iż brak im sprawiedliwości.

Święta Faustyna

O życie szare i monotonne, ile w tobie skarbów. Żadna godzina nie jest podobna do siebie. Szarzyzna i monotonia znikają, kiedy patrzę na wszystko okiem wiary (Dzienniczek, 62).