Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie (Mk 1,22).

Zdolność do fascynacji, zachwytu wprowadza człowieka w inny świat, w krainę piękna słowa, obrazu, dzieła sztuki. A wszystkich obecnych w synagodze zdumiały słowa Jezusa. Zdziwienie słuchaczy Syna Bożego otwiera ich na nowość nadprzyrodzonego orędzia. I uświadamia, że brak zdziwienia może wynikać z braku zrozumienia i powodować „zatwardziałość serca”, która wyklucza wszelką nowość.

Nauczanie Jezusa, który ma władzę nauczania i uzdrawiania, różni się w sposób zdecydowany od nauk głoszonych przez uczonych w Piśmie. Podczas gdy oni wyjaśniali słowo tak, jak sami nauczyli się od innych, to Jezus sam ustanawia sens słowa, któremu posłuszne stają się nawet duchy nieczyste. Boski nauczyciel mówi o Bogu w sposób nowy, ożywiający i uzdrawiający, sam bowiem „jest obliczem miłosierdzia Ojca”.

Ewangelia to nasze spotkanie z Jezusem. Fascynacja Jego Osobą, nauczaniem i dziełami może stać się okazją do głębszego odkrycia Tego, który pragnie towarzyszyć nam w codziennych zmaganiach o kształt naszej świętości, By on mógł działać w nas i przez nas. Czy pomimo wielokrotnego słyszenia Jezusa potrafię się jeszcze zdumieć Jego nauką i odkryć jej nowość w rwącym potoku słyszanych codziennie słów?

Papież Franciszek, Gaudete et exultate, 21

„Miarą świętości jest to, jak wiele jest w naszym życiu z Chrystusa, oraz na ile, mocą Ducha Świętego, kształtujemy nasze życie na podobieństwo Jego życia”. W ten sposób każdy święty jest orędziem, które Duch Święty bierze z bogactwa Jezusa Chrystusa i przekazuje Jego ludowi.