Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich – czytamy w 15. rozdziale Janowej Ewangelii. Zachowywanie przykazań, posłuszeństwo i oddawanie życia – czy tym jest miłość, o której mówi Jan? A może bliżej jej do doświadczenia radości i relacji przyjaźni?

– Nie paraliżowałyby nas takie pytania, gdybyśmy traktowali Boga jako Osobę – wyjaśnia siostra dr hab. Joanna Nowińska. – Osobę, która może nas zaskoczyć. Ale nie musimy się tego bać, bo Bóg jest dobry. Kiedy mówi o oddawaniu życia, nie grozi nam, że nas życia pozbawi. Słowo "oddać" bliższe jest położeniu, zainwestowaniu, które przyniesie większe owoce. Poza tym Bóg jest suwerenny i chce nas zaskakiwać. We fragmencie Ewangelii Jana robi to, nazywając nas swoimi przyjaciółmi, czyli proponując przejrzystą relację, w której nawzajem się znamy, a w Dziejach Apostolskich, zsyłając Ducha Świętego na nieochrzczonych pogan.

Wejdź i słuchaj: Więcej podcastów „Gościa Niedzielnego”