Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone” – mówi Piotr do słuchających go w „krużganku Salomonowym” jerozolimskiej świątyni. Przemawiał do Żydów – tych, którzy nie tak dawno uczestniczyli w zabiciu Jezusa. Fragmenty drugiej jego mowy z Dziejów Apostolskich, skierowanej właśnie do przebywających wtedy w świątyni i zdumionych uzdrowieniem człowieka chromego od urodzenia, słyszmy dziś w pierwszym czytaniu.

„Taki był Boży plan” – tłumaczy Piotr. „Bóg, w którego wierzycie, Bóg waszych ojców, wsławił swojego sługę, Jezusa. Wsławił przez różne znaki, których dokonał. Wy jednak, nie przywiązując uwagi do zapowiedzi proroków, nie tylko zignorowaliście je, ale nadto uczestniczyliście w zbrodni, jaką było zabicie Bożego Sługi! I nawet wtedy, gdy Piłat próbował Go uwolnić, domagaliście się uwolnienia zbrodniarza Barabasza. Bóg jednak – jesteśmy tego świadkami – Jezusa wskrzesił. I teraz daje wam szansę, bo działaliście nieświadomi tego, jak wielki grzech popełniacie. Pokutujcie więc i się nawróćcie”.

Zwraca uwagę fakt, że Piotr nie wikła się w rozważania dotyczące nauczania Jezusa. Mówi o tym, co najważniejsze, co zmienia obowiązujące dotąd reguły: o zmartwychwstaniu Jezusa, w którym człowiek także może mieć udział. To sedno chrześcijańskiego przesłania; ono nie jest jakąś opartą na mitach ideologią, ale orędziem nadziei głoszonym sprzed pustego grobu Jezusa. Charakterystyczne też, jak Piotr nazywa Jezusa: Dawca Życia. Tego życia po śmierci, ale też nowego życia tu, teraz, o ile ktoś przyjmie Go przez wiarę i chrzest. Piotr podkreśla, że Bóg nie pragnie niczyjej śmierci. To dlatego właśnie wysuwa przypuszczenie, że słuchający go, czy nawet ich zwierzchnicy, działali w nieświadomości. Teraz jednak – i na to też trzeba koniecznie zwrócić uwagę – apostoł wyraźnie zaznacza, że czas pokutować i się nawrócić.

Być chrześcijaninem to wybrać. Wybrać życie, wybrać nadzieję. Wybór Jezusa przynosi życie wieczne. Nie daje go trwanie w błędach i lekceważenie Ewangelii.