W dzisiejszym świecie promowany jest model ukazywania wartości człowieka przez pryzmat jego sukcesu, statusu społecznego, bogactwa. Rodzi to pokusę osiągnięcia tej „wspaniałości” za wszelką cenę, prowadzi do postawy, w której żyjemy niejako na pokaz. Utarło się powiedzenie: „Nieważne, jak o tobie mówią, ważne, by mówili”. Tymczasem Boża logika jest inna. Pan łaskawie patrzy na tych, którzy nie szukają poklasku, tylko rzeczy, które uświęcają. To nie rozgłos i sława jest ważna, ale pokora, służba Bogu i bliźniemu. Praca nad sobą, czynienie dobra w skrytości – to punkty, które stoją w opozycji do opisywanego modelu, a na które zdaje się zwracać uwagę Pismo. Jak wiele można zrobić, oszczędzając czas i zapał poświęcany na zabieganie o popularność. Jak bardzo można pomóc tym, którzy tego potrzebują, rezygnując z manii posiadania. Jak wiele można zyskać, dając nie tylko to, co W mamy, ale poświęcając całego siebie w służbie bliźniemu. •