„W ciągu czterech lat parafianie w autentycznym czynie społecznym zbudowali kościół, dom parafialny, klasztor, kaplicę św. Maksymiliana i kaplicę przedpogrzebową, wyremontowali probostwo i założyli nowy cmentarz” – wyjaśnia ks. prałat Ernst Nozinski. „Wybudowanie tych obiektów jest historią. Jednak u dzisiejszych parafian powstała wielka troska o świątynię, nie żałują ofiar i bardzo troskliwie dbają o czystość w kościele i obejściu” – dodaje proboszcz. Życie parafii jest szczegółowo dokumentowane w kronice parafialnej. Ku upamiętnieniu Roku Różańca poszerzono grono członków Żywego Różańca, które aktualnie liczy 420 osób, czyli 21 róż ( w tym jedna zagraniczna). Raz w miesiącu odbywają się spotkania Wspólnoty JoAnny, zrzeszającej seniorów, czcicieli świętych Joachima i Anny. Swą nazwę wspólnota zaczerpnęła od patronów parafii. Spotkania rozpoczynają się Mszą św., podczas której przekazywane są aktualne wydarzenia z życia Kościoła, a po liturgii w sali parafialnej rozmowy przy kawie i ciastach. Ponadto od 1990 r. działa tu parafialny zespół Caritas, parafialna rada duszpasterska oraz otwarta cały dzień czytelnia prasy katolickiej i biblioteka parafialna licząca 1600 woluminów. Dziewkowice słyną z pięknej oprawy liturgicznej. Jest tu 27 ministrantów młodszych, 20 starszych, 24 dorosłych lektorów, dla których proboszcz prenumeruje wydawane przez paulistów materiały pt. „Dzień Pański”, grupa Dzieci Maryi, prowadzona przez siostrę Juliannę, schola, orkiestra dęta i sześciu szafarzy Komunii św., którzy również odwiedzają chorych. Opiekę nad chorymi w parafii sprawują siostry służebniczki NMP z miejscowego klasztoru. Codziennie przed Mszą św. odmawiany jest Różaniec oraz odprawiane nabożeństwa od poniedziałku do piątku kolejno: do Ducha Świętego, świętych Joachima i Anny, św. Józefa, Bożego Miłosierdzia i ku czci NSPJ. W sobotni wieczór odprawiane są specjalne nabożeństwa, które są podziękowaniem za miniony tydzień. „Prosimy o Boże błogosławieństwo w nowym tygodniu, wspominamy solenizantów nowego tygodnia, odczytujemy imiona zmarłych parafian, których rocznica śmierci przypada w nowym tygodniu” – mówi ks. Ernst Nozinski. Ponadto od maja do października 13. dnia miesiąca odprawiane są nabożeństwa fatimskie, a po peregrynacji kopii obrazu jasnogórskiego co roku, począwszy od 1996 r., 9 maja udaje się do Częstochowy pielgrzymka autokarowa, licząca około dwustu osób. Od 1998 r. odbywają się w parafii raz w miesiącu katechezy dla dorosłych oraz katechezy dla młodzieży pracującej.

Zdaniem proboszcza

Każdej niedzieli staję wobec moich parafian z kazaniem przygotowanym, ceniąc ważność słowa Bożego i szanując swoich parafian. Nie wszystko jednak udaje się przekazać w katechezie i kazaniu. Bogata jest treść ewangelijna, chcemy również korzystać z aktualnej nauki i życia Kościoła. Stąd jakby uzupełnieniem są cotygodniowe „Informacje Duszpasterskie”, 67 numerów „Posłańca Świątecznego” (1998–2003) oraz „Listy proboszcza do Parafian”. Starałem się w nich zasygnalizować zawsze aktualne sprawy parafii, problemy naszego życia z wiary. Nie spodziewałem się, że w przeciągu kilku lat (1998–2006) tyle będzie spraw i problemów, że dojdzie do numeru jubileuszowego. Z datą 22 stycznia 2006 r. ukazał się setny numer „Listów proboszcza do Parafian”. Nie przeceniam ich wartości, jednak dobrze będzie, że pozostanie po nich ślad, dlatego zdecydowałem się je skompletować w jeden zeszyt introligatorsko oprawiony. Może w przyszłości ktoś je przeczyta, aby zorientować się, co na przełomie wieków duszpasterz dziewkowickiej parafii chciał przekazać swojej wspólnocie. 100 „Listów…” jest w domach parafin. Oby chcieli ich treść zgłębiać. Jeżeli sami nie przeczytają, ufam, że przekażą je swoim dzieciom i wnukom.

Ks. prałat Ernst Nozinski

święcenia kapłańskie przyjął w 1962 r. w Opolu. Pracował jako wikariusz w parafiach: Pyskowice (1962–1966), śś. Piotra i Pawła w Opolu (1966–1971) i Kup (1971–1972). Od 1972 r. jest proboszczem w Dziewkowicach. W latach 1976–2000 był dyrektorem Wydawnictwa Świętego Krzyża w Opolu.